พันธ, พันธ์, พันธะ หมายถึง [พันทะ] ก. ผูก, มัด, ตรึง. (ป., ส.). น. ข้อผูกมัด, ข้อผูกพัน.
[พันทะกะระนี, พันทะกอระนี] น. เหตุแวดล้อมที่เป็นข้อผูกมัด.
(กฎ) น. เอกสารหลักทรัพย์ชนิดหนึ่งที่ออกโดยรัฐบาลหรือนิติบุคคล แสดงการเป็นหนี้ระยะยาวที่กู้จากบุคคลทั่วไป.
น. ความสัมพันธ์ระหว่างรัฐที่จะช่วยเหลือกันตามสนธิสัญญาที่ทําไว้ เพื่อร่วมรบหรือเพื่อการป้องกันร่วมกัน.
[พันทะนะ] น. การผูก, การมัด, การจําขัง; เครื่องผูก, เครื่องมัด,เครื่องจํา. (ป., ส.).
[พันทะนะ] น. การผูก, การมัด, การจําขัง; เครื่องผูก, เครื่องมัด,เครื่องจํา. (ป., ส.).
ก. จองจำ เช่น ถูกพันธนาการ. ว. ที่ใช้จองจำ เช่น เครื่องพันธนาการ. น. การจองจํา.
น. เรือนจํา. (ป.).